Arquitectura contemporánea

O edificio da Facultade de Ciencias da Educación e do Deporte é un deseño dos arquitectos Guadalupe Piñera e Jesús Irisarri baseado en criterios de sensibilidade ambiental e uso de enerxías renovables. En 2008 recibiu o premio SICE do Consello Superior do Colexio de Arquitectos de España. O proxecto formou parte dunha exposición sobre Arquitectura española no MOMA de Nova York en 2006, unha exposición na que se seleccionaron 53 proxectos de máis de 600 de toda España.

Esta facultade forma parte do campus de Pontevedra situado ao outro lado do río Lérez con espazos verdes e coa posibilidade de facer rutas de sendeirismo e coñecer a Illa das Esculturas.

O edificio Castelao é unha obra do 2008 dos arquitectos Eduardo Pesquera e Jesús Ulargui. Destaca a busca do equilibrio entre as partes xa que a aparente lixeireza do cristal no pavillón do xardín compénsase co uso dun pesado esqueleto de formigón e pavimentos de granito. Este traballo supuxo a ampliación do espazo do museo en máis de 10.000 m2 para salas de exposicións permanentes e temporais, talleres de restauración e un auditorio con capacidade para 240 persoas. A entrada ao museo é gratuíta.

A nova sede dos Xulgados de Pontevedra comunícase a través dunha pasarela coa infraestrutura xudicial existente. É un deseño dos arquitectos Gustavo Díaz García e Lucas Díaz Sierra coa colaboración de Naiara Montero, inaugurado en 2019. O edificio de forma trapezoidal organiza as súas habitacións arredor dun patio que ilumina e ventila os espazos. A estrutura do edificio está composta por lousas de gofres de formigón.

Unha das necesidades dos edificios xudiciais é a privacidade do seu uso interior, razón pola que se organiza como un edificio introvertido. O recinto exterior está feito cunha dobre pel. Un interior acristalado e outro exterior con listóns verticais que actúan como protección solar e vistas. A fachada ofrece unha imaxe diferente segundo a posición dende a que se observa o edificio . As cores empregadas en branco, gris, negro e verde son as existentes nos edificios da zona, o que contribúe á súa integración.

O ponte dos Tirantes é un emblema da cidade á beira do río. Esta estrutura inaugurouse en 1995 e 9 anos despois foi seleccionada polo Ministerio de Fomento como unha das 33 pontes máis singulares da historia de España . Os arquitectos Leonardo Fernández Troyano e Javier Manterola, artífices da obra, propuxeron unha ponte dunha soa extensión de 120 metros de longo cunha torre de formigón armado de 63 metros de altura. Dende a torre parten 17 pares de tirantes que suxeitan a cuberta e descansan sobre dúas bases de formigón. Estas dúas bases actúan como contrapeso, equilibrando así os esforzos da torre.

Á beira da ponte dos Tirantes, ambos forman un cadro e un símbolo da cidade á beira do río Lérez. O pazo da Cultura, rodeado de 10.000m2 de zonas verdes, foi inaugurado en 1997. É un deseño do arquitecto Manuel de las Casas como o recinto feiral, situado neste mesmo espazo, pero construído nunha segunda etapa. No exterior do edificio do Pazo destacan o aceiro corten e a lousa, mentres que o seu interior alberga un gran auditorio con capacidade para 752 persoas. A súa situación, nas marismas do Lérez, coincide co lugar onde se celebran feiras todos os sábados dende os anos 80.